Stroje Indii

STROJE INDYJSKIE

Stroje indyjskie, charakteryzujące się dużą różnorodnością, jasną i żywą kolorystyką, mnóstwem paciorków, haftów, rysunków i wzorów, są dla zagranicznego turysty nie lada atrakcją.

W Goa wczasowicze niemalże wyrywają sobie z rąk tradycyjne suknie ludowe, sprzedawane przez kobiety Lambadi. Na bazarach Radżasthanu wzrok przyciągają piękne spódnice i zuti, czyli zakończone szpicem buciki.

Najbardziej znanym hinduskim ubiorem jest sari, chętnie kupowane przez zachodnie turystki (w szczególności wspaniałe, jedwabne sari z Waranasi lub Kanchipuramu, z charakterystyczną złotawą kolorystyką i brokatem). Jednak zważywszy na trudności z noszeniem tego egzotycznego stroju, Europejki ograniczają się do wykorzystania materiału do szycia innych elementów odzieży lub dekorowania mieszkań.

sari

Już sama procedura zakupu sari jest niezwykłym przeżyciem i doświadczeniem. Potencjalną nabywczynię prosi się najpierw o zdjęcie butów i zajęcie miejsca na czystym jak łza materacu, pokrytym białą, bawełnianą narzutą. Dopiero potem rozpoczyna się prawdziwy pokaz: sprzedawca rozwija bele lśniącego materiału, rzucając tkaniny na materac, by pokazać ich krasę, bogactwo kolorów i wzorów. Doprawdy, trudno jest nie dać się skusić.

ćoli

Chociaż sari nie jest ubiorem zbyt praktycznym, zwłaszcza dla turystek i podróżniczek, to jednak jego bezsprzecznym atutem jest stosunkowo niska cena. Do uszycia tej szaty wystarczy bowiem pojedyncza sztuka materiału (szerokości około 1 m i długości 5 - 9 m), który jest następnie zręcznie marszczony w fałdy i zakładki, bez konieczności korzystania z jakichkolwiek zapinek czy guzików. Do sari nosi się ćoli, ściśle przylegającą do ciała bluzkę z krótkim rękawem, jak również bawełnianą halkę.

Młode dziewczęta oraz muzułmanki noszą zazwyczaj salwar kamiz, luźną, długą tunikę, nakładaną na szerokie spodnie. Strój ten powinien przypaść do gustu również kobietom z Zachodu, jest bowiem nie tylko wygodny, ale i niedrogi, a przede wszystkim bardzo odpowiedni, niemalże odświętny. Do tej tuniki można również nosić duppatę, długi, podobny do szala skrawek materiału, o dopasowanych do reszty ubioru kolorach i wzorach. Zazwyczaj okręca się go wokół szyi w taki sposób, by jego dwa końce swobodnie spływały w dół po plecach. Na obszarach zamieszkiwanych przez najbardziej ortodoksyjnych wyznawców islamu, szale te służą również do zakrywania głowy.

salwar kamiz

Nieco rzadziej spotyka się, podobne do szarawarów, ale nieco węższe, ściśle opinające biodra, uda i kostki, ćuridhary. Wkłada się do nich zazwyczaj koszulę bez kołnierza lub ze stójką, zwaną kurta. Całości obu strojów dopełniają sandały na niskim obcasie, odsłaniające palce.

W odróżnieniu od kobiet, które pozostają wierne tradycji, większość Hindusów woli zachodnie koszule i spodnie, chociaż tradycyjne dhoti, lungi (na południu) i mundu również cieszą się sporą popularnością. Dhoti to luźny biały ubiór, ściągany pomiędzy nogami. Podobny w kroju lungi przypomina nieco sarong i jest zdecydowanie bardziej kolorowy. Jest to zazwyczaj szeroki pas materiału, owijany dla wygody wokół bioder.

Mundu jest noszone przede wszystkim w Kerali i można je nazwać białą odmianą lungi. Mężczyźni najczęściej wciskają ich końce w owijający talię pas, nadając im tym samym wyglądzbliżony do zwykłej spódnicy. Lungi i mundu muszą być jednak bezwzględnie opuszczone, gdy się siedzi lub odwiedza znajomych.