Shahrukhan zostanie ojcem po raz trzeci!

Tak dobrze uslyszeliscie, SRK z Gauri powitają na świecie kolejne dziecko!

Shahrukh Khan zostanie ojcem po raz trzeci!

Media donoszą, że para będzie miała dziecko, które przyjdzie na świat dzięki surogatce. Państwo Khan poszli w ślad za inną gwiazdą kina indyjskiego, Aamirem Khanem i jego drugą żoną Kiran Rao. Mało tego konsultowali się nawet z tym samym lekarzem.

Decyzje o surogatce podjela Gouri, spodziewaja sie oni w niedlugim czasie chlopca.Shahrukhan wraz z Gouri maja juz 2 swoich dzieci Aryana (15 lat) i Suhane (13 lat) sa oni bardzo podekscytowani na wiesc o mlodszym rodzenstwie. 

Gratulujemy i zyczymy aby dziecko urodzilo sie zdrowe :)

Chennai Express - zwiastun

READY  STEADY  PO !!! :)

Trailer:

Wczoraj po godzinie 12 mozna bylo po raz pierwszy zobaczyc trailer nowego filmu Shah Rukh Khana pt. Chennai Express. 
Komedia ktora jest przepelniona duza iloscia akcji, efektow specjalnych ma miec premiere 8 sierpnia. Film rezyserowany przez Rohita Shettiego a produkcji Gouri Khan nie spotkal sie z wielkim entuzjazmem wedlug mnie. Jest to 2 razy kiedy Deppika Padakone oraz Shahrukh graja razem w filmie. Na kanale YT mozna bylo wczoraj obejrzec realcje na zywo z premiery traileru w Indiach gdzie pojawil sie Shahrukh oraz Deppika glowni aktorzy tego filmu.

Relacja z YT:

Moje wrazenie po obejrzeniu traileru sa rozne. Shahrukhan probowal zrobic cos na wzor filmu "Singham, wyglada to dosc ciekawie. Duzo smiesznych scen akcji gdzie samoloty lataja w powietrzu, widac rowniez ze pojawi sie watek milosny. O sciezce dzwiekowej jest trduno cokolwiek powiedziec gdyz do tej pory ujawil sie krotki 32 sekundowy soundtrack. Pierwsze wrazenie jest dosc pozytywne, z niecierpliwoscia czekam na cala sciezke dzwiekowa z filmu.

Bollywood

Bollywood

Jeszcze dwa lata temu tylko nieliczna grupa osób słyszała o kinie komercyjnym pochodzącym z Indii, którego powszechną nazwą jest Bollywood. Większość osób, które słyszały nazwę BOLLYWOOD poprawiały mówiącego na Hollywood przekonane, że się przejęzyczył. Dziś każdy, kto uważa się za prawdziwego kinomana czy znawcę kina orientuje się co się kryje pod intrygującą nazwą Bollywood oraz zapewne większość ze wspomnianych osób widziała choć jeden film. 
Oficjalnie do Polski opisywane kino trafiło właśnie dwa lata temu za sprawą Festiwalu Filmowego w Cieszynie, gdzie spora grupa uczestników miała okazję znakomicie bawić się na projekcji filmu „Czasem słońce, czasem deszcz” . Od tego momentu nastąpił „bum” na indyjskie rozrywkowe kino. Nawet organizatorzy Cieszyńskiego festiwalu nie spodziewali się chyba takiego sukcesu i „idąc za ciosem” w 2005 roku na rzeczonym festiwalu można już było oglądać zarówno filmy typowo bollywoodzkie, jak i inne produkcje z kina Indyjskiego. 
Na seanse typowo bollywoodzkie (a było ich pięć) już czterdzieści minut przed projekcją filmu gromadził się tłum pod kinem. Wiele z czekających osób albo się nie dostało na seans albo musiało siedzieć na schodach. Nikomu nie przeszkadzało, że filmy zaczynały się o 22, a kończy o pierwszej czy drugiej w nocy, bo z takiego seansu każdy wychodził „naładowany” dobrą energią i był gotowy na kolejny dzień festiwalowych filmowych odkryć. Zainteresowanie Bollywoodem przeszło wszelkie oczekiwania.
Na czym polega magia tego kina? Co sprawia, że zachodni widz jest w stanie wytrwać w kinie ponad trzy godziny, nie czując ani przez chwilę znużenia? Co takiego oferuje kino Bollywoodu czego nie mają produkcje z innych krajów? Dlaczego rozrywkowe kino indyjskie wywołuje u widzów reakcje niespotykane na żadnych innych seansach? Pytań dotyczących Bollywood jest wiele, a ja będę starała się na nie odpowiedzieć i nakreślić jak najbardziej klarowny obraz wspomnianego kina.

Nazwa BOLLYWOOD pochodzi od dwóch miejsc: Bombaju (teraz już Mumbai) i Hollywodu - z pierwszego miasta wzięto pierwszą literkę i podstawiono ją pod literkę H z najsłynniejszej dzielnicy Los Angeles, która kojarzy się prawie wyłącznie ze światowym centrum produkcji filmowej. Pierwszy raz nazwę Bollywood użył indyjski krytyk filmowy w latach 70-tych, który uznał, że jego rodzime kino może konkurować z produkcjami amerykańskimi. Nazwa się szybko przyjęła i uznano, że filmy produkowane zwłaszcza w trzech największych miastach Indii: Bombaj, Kalkuta i Madras będą określane mianem Bollywood. Oczywiście niekwestionowanym liderem w realizacji filmów jest Bombaj (Mumbai), gdzie produkuje się filmy prawie wyłącznie w języku hindi. Zaraz za Bombajem plasuje się Madras, gdzie naczelnym językiem produkcji jest tamiliski, a Kalkuta to obrazy w języku bengali.
Między tymi trzema ośrodkami panuje ciągła rywalizacja, którą nieustannie wygrywa Bombaj. Tam rocznie produkuje się blisko tysiąc filmów za kolosalne pieniądze. Zaskakujące jest to, że te wszystkie filmy praktycznie są trawestacją 3-4 historii, których źródeł można szukać w dwóch epopejach hinduskich: „Ramajana” i „Mahabharata”.

FABUŁA

„Ramajana” jest to epopeja rycerska, a treść stanowią losy Ramy, króla Ajodhji i jego małżonki Sity, porwanej przez demona Rawanę na Cejlon; Ramajana jest najpopularniejszym utworem literatury indyjskiej. Natomiast „Mahabharata” to epos indyjski, którego głównym wątkiem jest walka o tron rodów Pandawów i Kaurawów; oprócz właściwego wątku do tekstu włączono wiele legend, podań, traktatów filozoficznych, religijnych, etycznych i prawnych oraz zawiera mity i legendy zbliżone do puran (utwory uznawane za teksty święte, swoiste encyklopedie hinduizmu; zawierają m.in. genealogie rodów królów, legendy i mity-kosmogeniczne, opisy świętych miejsc itd.).
Oczywiście filmy Bollywoodu umiejętnie dostosowują te dwa eposy do teraźniejszości i do dzisiejszych potrzeb oraz upodobań publiczności.
Przykładem takiej powielanej na różne sposoby opowieści jest opowieść o młodym, bogatym i przystojnym mężczyźnie, który zakochuje się w dziewczynie z niższej klasy społecznej. Jednak różnica klasowa nie pozwala na „bezbolesną” miłość. Bohaterowie muszą stoczyć „walkę” o swoje uczucie, któremu sprzeciwia się najczęściej rodzina młodego mężczyzny. Oczywiście po trzech godzinach pokonywania trudności w finale miłość bohaterów zwycięża.
Miłość i wszystkie wątki z nią związanie są najistotniejsze w kinie Bollywoodu. Żaden inny element nie występuje we wszystkich filmach Indyjskiej produkcji. Nie ma znaczenia czy mamy odczynienia z komedią, dramatem, musicalem czy melodramatem, zawsze wiodącym i najważniejszym wątkiem jest miłość dwójki głównych bohaterów. Wszystkie filmy, które były prezentowane na festiwalu w Cieszynie potwierdzają ten schemat: CZASEM SŁOŃCE, CZASEM DESZCZ (młody mężczyzna zakochuje się w dziewczynie z ubogiej dzielnicy i wbrew ojcu poślubia ją. Dlatego też musi opuścić rodzinny dom, aby w zakończeniu wrócić do niego, żeby usłyszeć pełne skruchy przeprosiny wszechwładnego ojca), JESTEM PRZY TOBIE (historia podwójnej miłość, zaprezentowana w lekki, humorystyczny, pastiszowy sposób), GDYBY JUTRA NIE BYŁO ( tu na drodze do miłości głównych bohaterów staje śmiertelna choroba mężczyzny, który przed śmiercią stara się znaleźć ukochanej godnego następcę), COŚ SIĘ DZIEJE (to opowieść o miłości, która może się dopełnić dopiero po kilkunastu latach. Ten film zawiera także podwójną miłość- dwie kobiety- jeden mężczyzna), Z CAŁEGO SERCA ( historia miłości „wplątanej” w politykę i kwestie terrorystyczne) i DEVDAS (opowieść o miłości niemożliwej, tragicznej i w tym wypadku nieosiągalnej na ziemskim świecie).
Dobrze jest także jak do wątku miłości dochodzą jeszcze kwestie takie jak: adopcja, zdrada, przyrodnie rodzeństwo, scalenie odnalezionej lub skłóconej przez lata rodziny oraz bohaterowie często są sierotami lub mają tylko jednego rodzica. 
Filmy spod znaku Bollywoodu nieczęsto zaskakują oryginalnością fabuły, bo to nie ona liczy się najbardziej, najważniejszy jest sposób jej zaprezentowania, wizualność oraz wykonanie.

WIZUALNOŚĆ i SYTLISTYKA 

W każdym filmie z tego gatunku najważniejszą częścią są dekoracje oraz miejsca, w których przebywają bohaterowie. Rozmach i przepych scenografii przebija każdą hollywoodzką produkcję. Dekoracje są najczęściej monumentalne, piękne, czym odrealniają filmowy świat od prawdziwej rzeczywistości indyjskiej (jednym z najdroższych filmów ostatnich lat, z najbogatszą dekoracją jest DEVDAS). Miejsca, w których najczęściej toczy się akcja filmów to bogate dzielnice, zamożne ogromne domy, gigantyczne korporacje lub miejsca znajdujące się za granicą (Londyn, Nowy York).
Przyczyna wyboru takich sceneria jest prosta - bollywoodzy realizatorzy swoje filmy kierują najczęściej do ubogiej warstwy społeczności, która idąc do kina pragnie oglądnąć bajkę, chce się oderwać od codziennej szarej, ciężkiej egzystencji, chce w kinie zagłębić się w inny, lepszy, piękniejszy, całkowicie wyimaginowany świat. 
Najbardziej adekwatnymi przykładami do opisu powyżej są dwa filmy: CZASEM SŁOŃCE, CZASEM DESZCZ - rodzina głównych bohaterów to bogacze, którzy mieszkają w domu przypominającym pałac, mają ogromną posiadłość, własne helikoptery, są właścicielami jednej z największych firm w Indiach, która ma swoje przedstawicielstwa w Londynie, gdzie przebywa jeden z synów rodziny. Są najbardziej wpływowymi ludźmi w swoim kraju.
Ten film jest prawdziwą bajką o życiu, które zapewne chciałby wieść każdy przeciętny człowiek nie tylko Indyjskiego pochodzenia. Dlatego CZASEM SŁOŃCE, CZASEM DESZCZ doskonale się ogląda, ponieważ obraz ten zabiera nas w całkiem obcy, ale jakże piękny, bogaty świat, dając prawie cztery godziny kolorowych marzeń.
Drugi film to GDYBY JUTRA NIE BYŁO - akcja filmu cały czas toczy się w Nowym Yorku. Tu wprawdzie nie mamy już do czynienia z bogaczami, ale raczej z rodzinami o normalnym statusie materialnym, jednakże „obcy” kraj i jego inność pobudzają wyobraźnię Indyjskiego widza, bo tylko nieliczną elitę w Indiach stać na podróże zagraniczne. Dlatego takie obrazy pozwalają „zwykłym” ludziom na konfrontację z inną rzeczywistością.
Dodatkowo większość obrazów Bollywoodu prezentuje bohaterów w czystym świecie dalekim od takiego, który na co dzień panuje na ulicach miast. Rzadko w tych filmach mamy okazję oglądać brud, ubóstwo, prostytucję (która jest normalnym widokiem w realnym świecie) czy chorych, żebrzących ludzi. Świat w filmie jest pozytywny, bo nikt nie chce oglądać w kinie tego co ma na co dzień, ludzie pragną wierzyć, że istnieje lepszy świat, a kino daje im tę nadzieję.
Ważne w wizualnej oprawie są zdjęcia, które są bardzo wyraźne, ostre, kolorystyka sugestywna, a każdy kadr jest dopracowany niemal perfekcyjnie w najmniejszym szczególe. Zwłaszcza wstawki muzyczne (o których trochę później) są zrealizowane w mocno odrealniony sposób w stosunku do reszty filmu. Gdy bohater zaczyna śpiewać i tańczyć nagle przenosi się w inną przestrzeń- morze, plaża, wodospady, czy egzotyczne dla przeciętnego widza przestrzenie (JESTEM PRZY TOBIE - wodospad, CZASEM SŁOŃCE, CZASEM DESZCZ - piramidy i pustynia, DILWALE DULHANIA LE JAYENGE - europejskie górzyste tereny, które pokrywa znaczna warstwa śniegu, ASOKA - piękne jeziora itd.). Wszystko to jest ujęte w niezwykle intensywnych kolorach, a dodatkowo nie wiadomo skąd nagle zaczyna wiać wiatr, pojawiają się białe gołębie, często w tych scenach są zwolnione zdjęcia, które dają poczucie patosu i niezwykłości. Bohaterowie w każdym ujęcie mają na sobie inne stroje, które są bardzo seksowne, zmysłowe i barwne, co podkreśla wyimaginowany status tych scen. Wszystko to razem ma wymiar bajkowy- czyste marzenie. 
Bollywood to głównie filmy kręcone z rozmachem, z wielkim scenami, z udziałem dziesiątków statystów.

TANIEC I MUZYKA

Muzyka i taniec to nieodłączny element filmów spod znaku Bollywoodu. Wstawki muzyczne stanowią jakby oddzielny element obrazów, są czymś w rodzaju mini filmów, za pomocą których bohaterowie wyrażają swoje prawdziwe uczucia, marzenia, w nich wszystko jest możliwe, dopełniają resztę filmu. Są zazwyczaj bardzo kolorowe, zmysłowe, dynamiczne lub romantyczne. W takich wstawkach wszystko jest możliwe i nic nie wydaje się nie mieć logicznego wytłumaczenia. Gdy słyszymy pierwsze takty melodii- jak już pisałam- nagle bohaterowie przenoszą się w inną przestrzeń (całkowicie egzotyczną). Ci którzy nie umieją tańczyć w realnym życiu, w sekwencji muzycznej potrafią wykonać wszelkie akrobacje taneczne, a Ci, którzy nie umieją śpiewać nagle stają się wokalistami. Zdecydowanie taka stylizacja łamie jedność miejsca i czasu akcji, ale nikomu to nie przeszkadza, bo dla widza indyjskiego jest to naturalny zabieg.
Muzyka i piosenki w sekwencjach muzycznych zazwyczaj są bardzo łatwo przyswajalne i szybko się je zapamiętuje. Często to piosenki właśnie stanowią o popularności i sukcesie filmu. Dlatego producenci już w trakcie realizacji filmu próbują wypromować hity z ich przyszłego filmu. Promocja ta polega na tym, że przez jakiś czas przed wejściem filmu na ekrany kin piosenki z niego są „na okrągło” nadawane w radiu, przez co ludzie mogą się z nimi zaznajomić i nauczyć się ich, a gdy już je pokochają jest pewne, że film będzie sukcesem (tak było np. w przypadku filmu CZASEM SŁOŃCE, CZASEM DESZCZ). Często jest też taka sytuacja, że ludzie chodzą do kina na jeden film po kilkanaście razy, a wtedy już razem z bohaterami śpiewają wszystkie utwory.
Taniec to uzupełnienie ulubionych piosenek. Jest to taniec synchroniczny, w którym bierze udział wielka grupa statystów, dzięki czemu film jest jeszcze bardziej widowiskowy i cieszy się dużym uznaniem wśród publiczności. Układy taneczne (w obecnym czasie) są bardzo specyficzne, bo łączą w sobie elementy tradycyjnej kultury Indyjskiej z nowoczesnym tańcem przejętym z zachodniej kultury. Taniec w filmach nazywany jest Bollywood Dance i istniał od początku powstania kina Indyjskiego, ale ok. roku 1998 zaczął ulegać zmianie- jak cała kinematografia (było to związane z przemianami politycznymi i napiętą atmosferą w kraju, która doprowadziła do wielu kryzysów). Wtedy też zmienił się sposób układania choreografii, zaczęła dominować zachodnia moda i stylizacja a la MTV. Jednak pomimo czerpania wzorców z zachodu aktorzy śpiewają nadal w hindi, a twórcy korzystają z rodzimych tradycji muzycznych. Choć zdarza się, że w nowych filmach do piosenek także włączane są angielskie zwroty czy tytuły utworów są w języku angielskim np. piosenki z filmu GDYBY JUTRA NIE BYŁO noszą tytuły „Pretty Woman” lub "It`s time to disco”, czy utwór z filmu PHIR BHI DIL HAI HINDUSTANI pt. „I am the best”. Daje to niezwykle egzotyczny wymiar.
Takie wstawki muzyczne z teraźniejszych filmów zazwyczaj traktowane są jak oddzielne video-clipy i są nadawane w Indyjskim MTV, znajdują się na listach przebojów i żyją „ własnym” muzycznym życiem.
Przy okazji omawiania choreografii i przemian z 1998roku należy wspomnieć o osobie, która przyczyniła się do powstania nowego stylu tanecznego. Tą osobą jest Farah Khan, polskim widzom znana jako reżyserka filmu JESTEM PZY TOBIE. Farah Khan całkowicie zmodernizowała taniec, stworzyła z niego sztukę oraz prawdziwie, niewiarygodne widowisko. Udało się jej wykreować własny styl oparty na nowoczesnej technice, ciekawej fabule, dynamice, synchronizacji i dużym rozmachu. Wniosła do filmowego tańca wraz ze swoimi pomysłami nowy sposób obrazowania uczuć i emocji. Jej układy stanowią płynne połączenie piosnek, tańca, ruchów kamer, montażu i aktorów. U niej wszystko współgra ze sobą i stanowi nierozłączną, spójną całość. 
W 1998roku ułożyła choreografię do filmu Z CAŁEGO SERCA do piosenki pt. „Chaiyya, Chaiyya”, w czasie której bohaterowie wykonują akrobacje choreograficzne na jadącym pociągu. Ta scena weszła do historii kina Indyjskiego i stała się niedoścignionym wzorcem dla innych. Od tego momentu Farah Khan stała się naczelnym choreografem produkcji Bollywoodu, który współpracuje także przy zagranicznych produkcjach. Szacuje się, że już do ponad 50 filmów ułożyła choreografię.
W ostatnim czasie do pracy choreografa doszła praca reżysera, w której sprawdziła się znakomicie, oczywiście w podwójnej roli. Jej debiutancki film JESTEM PZY TOBIE cieszy się powodzeniem na całym świecie i zdobył uznanie zarówno jako ciekawy film, ale i jako film ze znakomitą muzyką i niepowtarzalnymi układami tanecznymi.

EROTYZM

Ze wstawkami muzycznymi łączy się kwestia erotyzmu. Ten temat w kinie Indyjskim jest bardzo delikatny i jest prezentowany za pomocą specyficznych konwencji.
Pisząc o erotyźmie, czy wszelkich aktach namiętności w kinie Bollywoodu należy pamiętać, że w kinie tym od samego początku istniała i istnieje cenzura. Jest to bardzo surowa cenzura, która jasno określa co wolno pokazywać na ekranie, a czego nie. Każdy film musi przejść przez wspomnianą kontrolę i aby mógł być emitowany dla szerokiej publiczności musi uzyskać certyfikat. Są cztery rodzaje certyfikatów:
- (U) Unrestricted Public Exhibition - bez ograniczeń 
- (UA) Unrestricted Public Exhibition - But With Parental Guidance - dopuszczony dla wszystkich, ale pod kontrolą rodziców
- (A) Restricted to adults - tylko dla dorosłych
- (S) Restricted to any special class of persons - tylko dla przedstawicieli konkretnych grup społecznych, zawodowych etc.
Jeśli film nie uzyska żadnego ze stopni zostaje cofnięty i wymaga się od niego dokonania zalecanych zmian. 
Dodatkowo należy też pamiętać o zasadach czy o tradycji Indyjskiej, która w bardzo rygorystyczny i surowy sposób traktuje kwestię cielesności (zwłaszcza jeśli chodzi o cielesność pozamałżeńską). Wszelkie zbliżenia przedślubne są postrzegane jako ciężki grzech i są hańbą dla rodziny (zwłaszcza dziewczyny). Cenzura oraz w pewnym stopniu i kultura ograniczają możliwość pokazywania erotyki w filmach praktycznie do zera. Nie spotkamy się z filmem, w którym moglibyśmy zobaczyć kochająca się parę, czy jakąkolwiek nagość, a także nawet pocałunek należy do rzadkości (w ostatnich latach to się trochę zmieniło).
Dlatego twórcy filmowi nauczyli się w interesujący sposób radzić sobie z tymi ograniczeniami.
Zmysłowa erotyka pojawia się głównie we wstawkach muzycznych ( bo jak pisałam ucieleśniają one marzenia bohaterów) i ma ona formę uścisków, przytulania się, dotykania.
Bohaterowie są ubrani w zwiewne, przeźroczyste i bardzo obcisłe ubrania. Wtedy też najczęściej pada deszcz lub bohaterowie są pod wodospadem/ w morzu, a woda sprawia, że ubrania jeszcze bardziej przylegają do bohaterów. Temu też towarzyszy jak zawsze w tych scenach wiejący wiatr. Do tej scenerii dochodzą gesty bohaterów- kiedy mężczyzna dotyka kobietę w tali lub ociera swoją twarzą o jej szyję nie sposób oderwać wzroku. Chemia w tych scenach między bohaterami jest ogromna- ich taniec, dotyk, stroje- to wszystko daje najbardziej zmysłowy i erotyczny obraz jaki sobie można wyobrazić. Te sceny działają na wyobraźnię bardziej niż dosłowne obrazy scen erotycznych z coraz bardziej odważnych filmów Hollywoodzkich. Należy pamiętać, że celem filmu jest stworzenie klimatu erotycznego, a nie odsłonięcie erotyki i ta zasada doskonale sprawdza się w kinie Bollywoodu. Scena pod piramidami w CZASEM SŁOŃCE, CZASEM DESZCZ, czy scena pod wodospadem w JESTEM PRZY TOBIE to mistrzostwo erotyki, w czasie którego cała sala zamiera lub piszczy, reagując na zmieniające się obrazy. Jest to niewiarygodne doświadczenie dla widza zachodniego, który przyzwyczajony jest do tego, że reżyserzy z jego kultury nie pozostawią mu nic w ostatnich latach dla wyobraźni. Bollywood nie „atakuje” nagością, ale poprzez subtelnie wykreowany erotyzm umie zawładnąć pożądaniem i wyobraźnią widza.
Tak zaprezentowany erotyzm przywodzi na myśli amerykańskie kino za czasów istnienia Kodeksu Haysa. Wtedy też twórcy musieli opracować pewien repertuar konwencji, który był sygnałem dla widza, co następuje w filmie. Podobnie jest teraz w kinie Bollywoodu. Za pomocą umiejętnych zabiegów reżyserzy są w stanie pobudzić publiczność. Za przykład może posłużyć scena, która nie jest wstawka muzyczną, ale prezentuje flirt erotyczny. Jest to scena z filmu JESTEM PRZY TOBIE, kiedy bohaterowie siedzą na łóżku- on w rozpiętej do połowy przeźroczystej czarnej koszuli, ona podchodzi do niego aby obmyć jego zadrapania na torsie i z niewielkiej odległości dmucha na zmoczone miejsca. Jest to urocze, zmysłowe i pozbawia nas wątpliwości co do uczucia, którym bohaterowie się darzą. 
Umiejętność wykreowania atmosfery erotycznej poprzez sugerowanie czy delikatne zaznaczanie ładunku erotycznego jest największym atutem kina Bollywoodu, bo takiej czystości i nieskalania brakuje już w zachodnim kinie. Oglądając takie sceny jak opisane powyżej w kinie Indyjskim nie tęskni się za dosłownością, nie brakuje namiętnych pocałunków czy ciągle rozbierających się do naga bohaterów. To, co daje kino Bollywoodu dostatecznie satysfakcjonuje i sprawia, że z podekscytowaniem czeka się na kolejne, intrygujące „sceny miłosne”.

zrodlo;bollywood.pl

Kurczak tikka masala. Smacznego !

Kurczak tikka masala 

Do potrawy używa się mieszanki przypraw indyjskich "garam masala". Można ją kupić w sklepach z żywnością orientalną, w wielu sklepach internetowych lub delikatesach.

Jeśli nie możesz jej dostać, postaraj się o inne przyprawy wymienione w przepisie.
W daniu sprawdzi się też indyk, trzeba go tylko dłużej gotować w sosie.

Składniki, 4 porcje:
• 400 g filetu z kurczaka• sól morska i świeżo zmielony czarny pieprz
Marynata:

• 150 g jogurtu naturalnego• 1 łyżka oliwy• po 1 łyżeczce: startego imbiru, sproszkowanego cynamonu, ostrej papryki, sproszkowanego kminu rzymskiego• 1/2 łyżeczki mieszanki przypraw garam masala
Sos:

• 500 - 680 ml przecieru pomidorowego (passaty) z kartonika lub butelki np. Cirio Passata Rustica (lub 1 kg świeżych pomidorów, obranych, bez nasion i soku, miąższ pokrojony w kostkę)• 2 ząbki czosnku starte na drobnej tarce• 2 łyżki klarowanego masła lub zwykłego• po 1 łyżeczce: ostrej papryki, słodkiej papryki, sproszkowanego kminu rzymskiego• 1/2 łyżeczki mieszanki przypraw garam masala• 1 łyżeczka cukru• 1 łyżka octu winnego, octu balsamicznego lub sosu sojowego• sól i świeżo zmielony pieprz• 5 - 6 łyżek śmietanki kremówki lub 3 łyżki mascarpone
Do podania:
• 300 - 500 g jogurtu naturalnego• 200 g ryżu, ugotowanego np. Basmati
• świeża kolendra• chlebki pita lub naan, bagietki
Przygotowanie:

• Kurczaka pokroić w kostkę około 2 cm, posypać solą i pieprzem, włożyć do miski ze wszystkimi składnikami marynaty, wymieszać i odstawić na minimum 30 minut (choć lepiej na dłużej - kilka godzin lub nawet całą noc do lodówki). Przed smażeniem ocieplić w temperaturze pokojowej.
• Kurczaka wyjąć z marynaty i papierowymi ręcznikami usunąć jej nadmiar. Mięso zgrillować na patelni grillowej lub obsmażyć na zwykłej patelni z każdej strony po minucie na średnim ogniu (kawałki kurczaka można nadziać na patyczki szaszłykowe aby ułatwić sobie obracanie).
• W garnku roztopić masło razem z czosnkiem. Podsmażyć na umiarkowanym ogniu przez minutę, dodać wszystkie przyprawy i mieszając smażyć przez minutę. Dodać pomidory, cukier, ocet winny i sól, świeżo zmielony pieprz i zagotować. Przykryć, zmniejszyć ogień do minimum i gotować pod przykryciem przez 10 minut, od czasu do czasu zamieszać. Dodać obsmażone kawałki kurczaka i gotować pod przykryciem na bardzo małym ogniu przez około 10 - 15 minut, lub do czasu aż mięso będzie idealnie miękkie. Na koniec zdjąć z ognia i dodać śmietankę kremówkę lub mascarpone (ilość do smaku). Podawać z ryżem, jogurtem naturalnym, pieczywem. Posypać kolendrą.